De Selectie (Wat zegt Gert Jan Beute?)
Op 24 september 2010 schreef de bekende duivenselecteur Gert Jan Beute een artikel dat deel uitmaakt van een serie columns met de titel “de trein naar succes”. Graag had ik dit artikel grotendeels overgenomen en hieronder geplaatst. Echter, Gert Jan gaf hiervoor geen toestemming. Om die reden haal ik hieronder alleen een aantal uitspraken uit het bewuste artikel van GJB aan en plaats ik hierbij een link naar dit artikel op zijn website zodat u het gehele artikel daar zelf kunt lezen. http://www.beute-duivenprodukten.nl/default.asp?ContentId=3287&LanguageId=31&NewsId=61224
Vrijwel alle goede duiven zien er altijd uit fris en gezond uit. GJB zegt hierover "dat een goede duif altijd strak zit, geen tekenen van zwakte toont en altijd in supervorm lijkt te zijn". Ook volgens mijzelf is dit een belangrijke graadmeter. Ik zie daarom altijd graag bij de liefhebber in zijn hok de duiven zitten en liever niet dat alle duiven van te voren al in manden zitten als ik langs kom. Soms kan het niet anders in verband met de tijd, maar als het enigszins mogelijk is beoordeel ik liever eerst de duiven in het hok en dat is om bovengenoemde reden.
Maar dan heb je een duif in de hand en waar kijk je dan naar? Wanneer je een pure vitessespeler bent zul je minder streng hoeven te oordelen op lichaamsbouw dan bij een duif die ook prijs moet vliegen op vluchten van meer dan 6 uur vliegen. Meerdere malen zag ik duiven met een openstaande stuit, flets gekleurde ogen, een dorre pluim, korte of bijna niet voelbare spieren die toch op korte vluchten kopprijzen hadden gewonnen. Als deze duiven over een goed tot zeer goed orientatievermogen beschikken kunnen ze inderdaad met deze handicaps op gemakkelijke vluchten toch vooraan zitten. Maar net zoals GJB ook in zijn artikel schrijft "Speel je verder met je duiven dan 100 km, wil je ze ook graag eens op een dagfond zetten of een vluchtje laten vliegen van meer dan 5 uurtjes… dan moeten het goede duiven in de hand zijn".
We kunnen door middel van veel te oefenen en te vergelijken leren om goede duiven te herkennen. Zelf korfde ik op de vereniging vroeger graag in en vooral de goede duiven van de topspelers bekeek en betaste ik extra goed. Hier heb ik veel van geleerd en natuurlijk van het bezoeken van verkopingen en door de beste duiven aldaar in handen te nemen. Ook heb ik als aspirant keurmeester op tentoonstellingen duiven gekeurd en bezocht ik in kampioensstijl spelende liefhebbers o.a. als reporter van de Vredesduif. En ik ben tot exact dezelfde conclusie als GJB gekomen, namelijk "Superduiven (dus duiven die in de nationale top zitten) hebben geen ernstige fouten". GJB noemt als ernstige fouten o.a. open stuiten, lange achtervleugels en duiven die uit twee delen lijken te bestaan. Zelf wil ik hier nog aan toevoegen een slechte kwaliteit van de pluim, een grote pupil, een dunne lange voorarm van de vleugel en korte bijna niet voelbare spieren.
Leg de lat hoog bij het selecteren! Net als GJB adviseer ik om alle duiven die in de hand niet goed genoeg zijn, dus niet voldoen aan de uiterlijke kenmerken van topduiven, op te ruimen. Je zult er best een prijsje mee kunnen spelen, onder gunstige omstandigheden zelfs een kopprijs, maar kampioen word je er nooit mee en een goed solide hok duiven bouw je er absoluut niet mee op! Natuurlijk zijn alle duiven die goed gebouwd zijn en de uiterlijke kenmerken van een topper hebben, ook goede duiven. GJB zegt hierover; "In het kopje kunnen we niet kijken, de motivatie die de liefhebber op de duiven brengt kunnen we niet zien. De gezondheid van de duif in het volgend jaar kunnen we nog niet weten en het hokklimaat, de verzorging van de liefhebber etc. kunnen we niet zien aan een duif. Maar omdraaien kunnen we het wel: een duif die niet aan de voorwaarden voldoet zal nooit een topper worden op nationaal niveau (incl. dagfond). Dus bent u een pure Vitesse speler, selecteer dan vooral op de mand. Bent u een allround of eendaagse fondspeler? Laat de handkeuring dan zwaar mee tellen." En hier sluit ik me volledig bij aan.
